Σαρλ Μπωντλαίρ: «Οι Λιτανείες του Σατανά»

Πρωτότυπο ποίημα:

"Les Litanies des Satan"

από τη συλλογή του Charles Baudelaire
 "Les Fleurs du Mal" 

(Τα Άνθη του Κακού)

1857

Ο Ποιητής της Άβυσσος, Σαρλ Μπωντλαίρ

ΟΙ ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Ω εσύ, ο πιο σοφός κι όμορφος των Αγγέλων
Θεέ που η μοίρα σ' έφτυσε κι εγκώμια δεν σου ψέλλουν,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Της εξορίας, ω Πρίγκηπα, που ζεις αδικημένος
και δύεις αεί ισχυρότερος παρότι νικημένος,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Συ παντογνώστη, άναξ τρανέ των υπογείων, όπου
θεραπεύεις τρυφερά τα βάσανα τ' ανθρώπου,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, που ως και στον λεπρό, στον άτιμο παρία,
διδάσκεις της Παράδεισος τη γεύση μ' ευσπλαχνία,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Ω εσύ, που από τον Θάνατο, παλιό εραστή τρανό
σου, την Ελπίδα γέννησες, —κορίτσι διαλεχτό!

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, που στον απόκληρο το βλέμμα της γαλήνης
καθώς γύρω απ' το ικρίωμα τους πάντες ψέγει, δίνεις,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, που ξέρεις ποιες γωνιές απόκρυφα ο Θεός
με λίθους ανεκτίμητους γέμισε, φθονερός,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, που τα οπλοστάσια -με μάτια που δε σφάλλουν-
βλέπεις, βαθιά όπου κείτονται τα πλήθη των μετάλλων,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Συ, που με χέρια διάπλατα κρύβεις του υπνοβάτη
τα βάραθρα απ' τα κτίρια ψηλά που ακροπάτει,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Συ, που πραΰνεις μαγικά τού πότη τ' άγρια οστά
που άλογα τον πάτησαν νύχτα ως του ήρθαν μπροστά,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, που για ν' ανακουφίσεις τον ασθενικό
δίδαξες θείο να ενώνουμε με κάλιο νιτρικό,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, δαιμόνιε συνεργέ, που την υπογραφή σου,
στο κούτελο του αδίστακτου, χαράζεις, κι άθλιου Κροίσου,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, που βάζεις στην καρδιά των θήλεων και στο βλέμμα
τον πόθο για τα ράκη, μα και την λατρεία στο αίμα,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Φανάρι των εφευρετών, ράβδε των ξορισμένων
εξομολόγε των συνωμοτών, των κρεμασμένων,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

Εσύ, θετέ πατέρα αυτών που μες στη μαύρη οργή του
απόδιωξε ο Θεός Πατήρ απ' την Εδέμ στην γη του,

Ω Σατανά, τη ζοφερή μου ελέησε δυστυχία!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τιμή και δόξα, ω Σατανά, σ' εσένα, όπου στα ύψη
των Ουρανών βασίλεψες, και όπου πια έχεις κύψει
σε ρέμβη αμίλητη, ηττηθείς, στης Κόλασης τα βάθη!
Κάτω απ' της Γνώσης το Δεντρό, κάνε -όταν η ώρα θάρθει-
πλάι σου η ψυχή μου να υπνωθεί, καθώς στο μέτωπό σου
θ' απλώνει τα κλωνάρια του σαν ένας νέος Βωμός σου!

Μετάφραση στα ελληνικά:

άρης φίλιππας

~

Tags: Σαρλ Κάρολος Μπωντλαίρ Μπωντλέρ Charles Baudelaire Les Litanies Des Satan Οι Λιτανείες Του Σατανά Μετάφραση Μεταγραφή Άρης Φίλιππας Ελληνικά Ποίημα Καταραμένοι Ποιητές Γαλλική Ποίηση Προσευχή Σατανάς Σατανισμός Satanism Άνθη Του Κακού Fleurs Du Mal Poetes Maudit Μεταφρασμένο Απαγορευμένο Βλάσφημη

Κάτουλλος: «Carmen 16»

Ο Γάιος Βαλέριος Κάτουλλος, ήταν Ρωμαίος λυρικός ποιητής
 που έζησε τον 1ο αιώνα π.Κ.Χ.
Το ποιητικό σώμα του Κάτουλλου αποτελείται από 116 ποιήματα (Carmina)
κυρίως ερωτικού περιεχομένου.

Στο παρακάτω ποίημα, το Carmen 16 ("Ποίημα 16"),
ο Κάτουλλος επιτίθεται στον Μάρκο Αυρήλιο, Ρωμαίο γερουσιαστή,
και στον Μάρκο Φούριο, ποιητή, γιατί σύμφωνα με τον πρώτο,
οι Αυρήλιος και Φούριος, χαρακτηρίζοντας την ποίησή του
ευαίσθητη και γλυκερή («γεμάτη σκηνές με φιλιά»),
αμφισβητούν έντονα τον ανδρισμό του.

Τους απαντάει λοιπόν με το παρακάτω, το οποίο θεωρείται
το πιο απαγορευμένο ποίημα που έχει γραφτεί,
τόσο ...χυδαίο και υβριστικό, που μεταφράστηκε πρώτη φορά ολόκληρο
στ' αγγλικά, μόλις στα τέλη του 20ού αιώνα!
Πάντως, κι ο ίδιος, δεν αποκλείει τις κατηγορίες,
για να μην πω ότι, άθελά του (;) τις επικυρώνει,
όπως φαίνεται απ' τον πρώτο κιόλας στίχο.

[Όσες μεταφράσεις έχω υπόψη μου στα ελληνικά,
είτε είναι σεμνότυφες (και άρα χαντακώνουν
τον καταγγελτικό χαρακτήρα του ποιήματος),
είτε στερούνται πλήρως ρυθμού, διαλύοντας
τη μουσικότητα του πρωτότυπου.]

Gaius Valerius Catullus

«CARMEN 16»

Θα σας γαμήσω εγώ τον κώλο και το στόμα,

παλιοαδερφή Αυρήλιε και Φούριε πούστη,

που θαρρείτε πως, αφού τα ποιήματά μου

ευαίσθητα είναι, είμαι κι εγώ θυληπρεπής.

Πράγματι, πρέπει ο αληθινός ποιητής να είναι

αδρός ο ίδιος, μα όχι και τα ποιήματά του·

που είναι όντως θελκτικά και πνευματώδη

όταν ευαισθησία έχουν και γοητεία,

κι ωστόσο μπορούν ένα μούδιασμα να φέρουν,

δεν λέω στ' αγόρια, μα σε κάτι τριχωτούς

γέρους που δεν μπορεί πια να τους σηκωθεί.

Σεις, που διαβάσατε τ' αμέτρητα φιλιά μου

θεωρείτε πως είμαι θυληπρεπής;

Θα σας γαμήσω εγώ τον κώλο και το στόμα.

Μετάφραση στα ελληνικά: 

Άρης Φίλιππας

~

Tags: Catullus Gaius Valerius Roman Poet Κάτουλλος Κάτουλος Γάιος Βαλέριος Ρωμαίος Ποιητής Ποίηση Λατίνος Latin Κάρμεν 16 Carmen Poetry Απαγορευμένη Ποίηση Banned Poem Μετάφραση Μεταγραφή Άρης Φίλιππας Marcus Aurelius Furius Μάρκος Αυρήλιος Φούριος Βλάσφημος

Έντγκαρ Άλλαν Πόου: «Μόνος»

Πρωτότυπο ποίημα:

"Alone".

Γράφτηκε το 1829 και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1875.

Ο Edgar Allan Poe.

«ΜΟΝΟΣ»

Από την ηλικία την παιδική

δεν ήμουν όπως οι άλλοι· όπως αυτοί

είδαν, εγώ δεν είδα· από κοινή

τα πάθη μου δεν άντλησα πηγή

ούτε απ' την ίδια ετράβηξα τη θλίψη.

Δε μπόραγε η καρδιά μου να ξυπνήσει

εκεί που υπήρχε της χαράς ο τόνος —

Σ' ό,τι ποτέ μου αγάπησα ήμουν μόνος.

Τότε -ήμουν παιδί- σε μιας πολύ θυ-

ελλώδους ζωής την χαραυγή γεννήθη

απ' του καλού και του κακού τα ερέβη

το μυστήριο που ακόμη με δεσμεύει —

Απ' την κρήνη ή από τον άγριο ποταμό
απ' του βουνού τον πορφυρό γκρεμό
απ' τον ήλιο που μου τύλιξε το σώμα
με το χρυσό τού φθινοπώρου χρώμα

από την αστραπή στον ουρανό

καθώς γύρα μου επέταξε· από

τον κεραυνό και τη νεροποντή

κι από ένα σύννεφο που πήρε τη μορφή

(ενώ τα Ουράνια ήταν γαλανά)
δαιμόνου ενός στα μάτια μου μπροστά.

Μετάφραση στα ελληνικά: 

Άρης Φίλιππας

~

Tags: Edgar Allan Poe Έντγκαρ Άλλαν Άλαν Πόε Πόου Μόνος Μονος Ποίηση Ποίημα Ποιήματα Poems Poetry Alone Poetry Sadness Μετάφραση Μεταγραφή Ελληνικά Άρης Φίλιππας Posthumously Published Μεταθάνατον Poem Sadness Melancholy Μελαγχολία Θλίψη Λύπη Θάνατος 1829 1830 1875