Η Κανέλλη δε συμφωνεί με το σύμφωνο συμβίωσης, γιατί δεν το χρειάζεται η ίδια. Με τη σύζυγό της έχουν υιοθετήσει ένα παιδί και ζουν ευτυχισμένες.
Δανείζομαι λοιπόν τους χαρακτήρες και τη γενική ιδέα της πάντα επίκαιρης «Φάρμας των Ζώων» του Τζ. Όργουελ, για να ονομάσω την παραπάνω συμπεριφορά/πρακτική «Σύνδρομο Μπέρκσαϊρ». Ο χαρακτήρας στον οποίο θα δώσω έμφαση είναι ο Ναπολέων.
Ο Ναπολέων ήταν, όπως ξέρουμε, το γουρούνι (ράτσας μπέρκσαϊρ) που, μαζί με τα υπόλοιπα ζώα, συνεργάστηκε στο να επαναστατήσουν και να διώξουν τους καταπιεστές αγρότες απ' τη φάρμα. Πήραν λοιπόν την εξουσία τα γουρούνια (ως τα πιο έξυπνα της φάρμας) και φτιάξαν καινούργιους νόμους, που θα ήταν ίσοι για όλα τα ζώα.
Έλα όμως που ο Ναπολέων βολεύτηκε στην εξουσία, απέχτησε παραπάνω προνόμια και έκανε τους νόμους όλο και πιο άνισους (υπέρ του «λόμπυ των γουρουνιών», δηλαδή). Σινάμα, κατασυκοφάντησε και εξόρισε τον Χιονόμπαλα, τον έτερο ηγέτη της επανάστασης, ο οποίος ήταν μεν γουρούνι κι αυτός, αλλά μετά το πέρας της επανάστασης, έβλεπε στην νέα εξουσία την αδικία να μεγαλώνει και κατέκρινε τον Ναπολέοντα.
Εν ολίγοις, ο Ναπολέων έστησε με τα υπόλοιπα γουρούνια τη δική του δικτατορία και στο τέλος απέκτησε και ανθρώπινες συνήθειες.
Συνοψίζοντας:
Ο Ναπολέων αρχικά ανήκε στο κατώτερο στρώμα, στερούνταν ελευθερίας και δικαιωμάτων, όμως όταν βολεύτηκε στην εξουσία, εκμεταλλεύτηκε την ανώτερη θέση του και φυσικά περιφρονούσε τα (καινούργια) αιτήματα της υπόλοιπης φάρμας. Έγινε αγρότης στη θέση του αγρότη. Φυσικά, όπως κάθε βολεμένος και πονηρός, διαρκώς μαινόταν για το πόσο πάλευε για την φάρμα και μη τα συζητάς τι φιλολαϊκή πολιτική ασκούσε.
Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι και η Κανέλλη, και άπαντες οι κανελλίζοντες και άπασες οι κανελλίζουσες. Αυτή την στιγμή δεν την ενδιαφέρουν τα δικαιώματα των -υπόλοιπων- ομοφυλοφίλων, γιατί η ίδια ως ομοφυλόφιλη, βρήκε τρόπο να ζει ελεύθερα, άρα ποιος χέστηκε για τους υπόλοιπους;
Είναι περίπου αντίστοιχο με το φαινόμενο των δεξιών κυράδων. Λέμε, για παράδειγμα: «πώς γίνεται μία γυναίκα να υποστηρίζει την Δεξιά, η οποία Δεξιά είναι σταθερά κόντρα στα δικαιώματα της γυναίκας και στηρίζει μια πατριαρχική κοινωνία;»
Και λέω «σχεδόν αντίστοιχο», γιατί η δεξιά κυρά(τσα), δεν βρισκόταν ποτέ σε κατώτερο στρώμα. Ήταν πάντοτε βολεμένη, είχε την ελευθερία των επιλογών της ως «αστικιά», άρα δεν την ενδιαφέρει το να διεκδικήσει τα ίδια δικαιώματα για τις υπόλοιπες γυναίκες.
Αυτό, που αποτελεί τροποποίηση του «Συνδρόμου Μπέρκσαϊρ», το ονομάζω «Σύνδρομο της Κυράτσας», όχι με έννοια σεξιστική, μα μόνο για τη χρηστικότητα του όρου.
Δανείζομαι λοιπόν τους χαρακτήρες και τη γενική ιδέα της πάντα επίκαιρης «Φάρμας των Ζώων» του Τζ. Όργουελ, για να ονομάσω την παραπάνω συμπεριφορά/πρακτική «Σύνδρομο Μπέρκσαϊρ». Ο χαρακτήρας στον οποίο θα δώσω έμφαση είναι ο Ναπολέων.
Ο Ναπολέων ήταν, όπως ξέρουμε, το γουρούνι (ράτσας μπέρκσαϊρ) που, μαζί με τα υπόλοιπα ζώα, συνεργάστηκε στο να επαναστατήσουν και να διώξουν τους καταπιεστές αγρότες απ' τη φάρμα. Πήραν λοιπόν την εξουσία τα γουρούνια (ως τα πιο έξυπνα της φάρμας) και φτιάξαν καινούργιους νόμους, που θα ήταν ίσοι για όλα τα ζώα.
Έλα όμως που ο Ναπολέων βολεύτηκε στην εξουσία, απέχτησε παραπάνω προνόμια και έκανε τους νόμους όλο και πιο άνισους (υπέρ του «λόμπυ των γουρουνιών», δηλαδή). Σινάμα, κατασυκοφάντησε και εξόρισε τον Χιονόμπαλα, τον έτερο ηγέτη της επανάστασης, ο οποίος ήταν μεν γουρούνι κι αυτός, αλλά μετά το πέρας της επανάστασης, έβλεπε στην νέα εξουσία την αδικία να μεγαλώνει και κατέκρινε τον Ναπολέοντα.
Εν ολίγοις, ο Ναπολέων έστησε με τα υπόλοιπα γουρούνια τη δική του δικτατορία και στο τέλος απέκτησε και ανθρώπινες συνήθειες.
Συνοψίζοντας:
Ο Ναπολέων αρχικά ανήκε στο κατώτερο στρώμα, στερούνταν ελευθερίας και δικαιωμάτων, όμως όταν βολεύτηκε στην εξουσία, εκμεταλλεύτηκε την ανώτερη θέση του και φυσικά περιφρονούσε τα (καινούργια) αιτήματα της υπόλοιπης φάρμας. Έγινε αγρότης στη θέση του αγρότη. Φυσικά, όπως κάθε βολεμένος και πονηρός, διαρκώς μαινόταν για το πόσο πάλευε για την φάρμα και μη τα συζητάς τι φιλολαϊκή πολιτική ασκούσε.
Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι και η Κανέλλη, και άπαντες οι κανελλίζοντες και άπασες οι κανελλίζουσες. Αυτή την στιγμή δεν την ενδιαφέρουν τα δικαιώματα των -υπόλοιπων- ομοφυλοφίλων, γιατί η ίδια ως ομοφυλόφιλη, βρήκε τρόπο να ζει ελεύθερα, άρα ποιος χέστηκε για τους υπόλοιπους;
Είναι περίπου αντίστοιχο με το φαινόμενο των δεξιών κυράδων. Λέμε, για παράδειγμα: «πώς γίνεται μία γυναίκα να υποστηρίζει την Δεξιά, η οποία Δεξιά είναι σταθερά κόντρα στα δικαιώματα της γυναίκας και στηρίζει μια πατριαρχική κοινωνία;»
Και λέω «σχεδόν αντίστοιχο», γιατί η δεξιά κυρά(τσα), δεν βρισκόταν ποτέ σε κατώτερο στρώμα. Ήταν πάντοτε βολεμένη, είχε την ελευθερία των επιλογών της ως «αστικιά», άρα δεν την ενδιαφέρει το να διεκδικήσει τα ίδια δικαιώματα για τις υπόλοιπες γυναίκες.
Αυτό, που αποτελεί τροποποίηση του «Συνδρόμου Μπέρκσαϊρ», το ονομάζω «Σύνδρομο της Κυράτσας», όχι με έννοια σεξιστική, μα μόνο για τη χρηστικότητα του όρου.
